Dusza a Duch - podobieństwa i różnice

Zapraszamy do zapoznania się z artykułem "Dusza a Duch - podobieństwa i różnice" .


Dusza i Duch to słowa stosowane często zamiennie. Zazwyczaj jednak nie wiemy tak naprawdę, co które słowo znaczy. Jednak są to zupełnie odmienne energie. Jedynym podobieństwem jest to, że Dusza i Duch łączą się. Od ich połączenia, tego jak dobre ono jest, zależy natomiast jakość naszego życia. Dzięki niemu mamy jasny cel, pewność siebie i odczuwamy sens życia. Na tym jednak kończą się wszystkie podobieństwa i zaczynają się różnice. Dusza to coś unikalnego, co każdy z nas dostał w momencie narodzin. Tak dokładniej, to bez Duszy nie byłoby nas - nie istnielibyśmy. Dusza również nieustannie ,,krąży". Oznacza to, że pojawia się na Ziemi, dla nas, natomiast w momencie śmierci - unosi się, aby później ponownie zejść na Ziemię. Dusza przechodzi między wcieleniami poprzez inkarnację. W każdym wcieleniu zdobywa doświadczenie, karmę i z tym dorobkiem wciela się w kolejne życia. Bez niej nie ma niczego. Dusza jest obecna w przeszłości, będzie dostępna w przyszłości i jest dostępna teraz. Żyjąc musisz mieć swoja Duszę. To swoista baza, która łączy energię z ciałem fizycznym. Jest to pierwszy twór, światło, iskra, która dała nam życie. Jest to nasz zapalnik. Coś, co zostało nam na chwilę dane. My zaś jesteśmy ,,naczyniem", w którym Dusza może przepracować kolejne swoje cele. Dusza odpowiada za nasze talenty, a także różnego rodzaju zdolności czy predyspozycje. Pokazuje nam także granice naszych możliwości. Nadaje sens naszemu istnieniu. Często ją wyciszamy lub ignorujemy. Robimy to najczęściej zupełnie nieświadomie. Przecież dusza istniała jeszcze przed nami. Ma więc o wiele większe doświadczenie niż my sami. Wystarczy tylko pozwolić jej ,,mówić". Wystarczy jedynie odrzucić logiczne i stereotypowe myślenie - odrzucić to, co znamy i wsłuchać się w wewnętrzny głos. Dusza jest niczym naczynie, które napełnia duch. Jest także niczym żarówka, dla której potrzebny jest duch, aby ją rozświetlić. Duch odnosi się do nas samych. Pozwala na połączenie się z czymś więcej - umożliwia nawiązanie kontaktu ze Wszechświatem. Mamy Ducha, ale nim nie jesteśmy. Jest to część nas - naszego Ja i naszej osobowości. Pozwala on mieć marzenia, określać swoje plany i cele. Dzięki niemu rozpoznajemy swoje potrzeby. Pozwala nam żyć tu i teraz. Szczególnie pomocny jest, gdy chcemy skupić się na teraźniejszości i odciąć od przeszłości. Pomaga docenić to, co mamy i to, kim jesteśmy w tej właśnie chwili. Duch pozwala nam połączyć się ze Wszechświatem. Co więcej, bez niego nie wiedzielibyśmy w ogóle, że takie połączenie jest możliwe lub idąc dalej, że w ogóle istnieje Źródło. Dzięki niemu istnieje w nas intuicja, która łączy się z naszą najgłębszą podświadomością i podrzuca nam odpowiedzi w trudnych sytuacjach. Duch daje nam jakiś cel i tylko dzięki niemu on się pojawia. Bez niego całe życie było by bez większego sensu, nie wiedzielibyśmy do czego mamy dążyć. Po prostu byśmy żyli, a właściwie jedynie byli - istnieli. Dusza bez Ducha nie mogłaby istnieć. Duch jest bowiem projekcją jaką wykonuje Dusza. Ważne jest to, aby starać się, aby połączenie Duszy i Ducha było silne, harmonijne i stabilne. Duch jest aspektem człowieczeństwa, natomiast Dusza jest esencją człowieka. Połączone tworzą świadomego człowieka, który ma swój cel i do niego dąży. Wspólnie nadają sens życiu. Starajmy się więc nie zakłócać ich pracy. Pracujmy zarówno nad Duchem jak i Duszą. Dbajmy o swoje połączenie z nimi, a dzięki temu będą łączyć się też ze sobą - wzajemnie dopełniać i poprawić jakość naszego życia.