Czym są runy i skąd pochodzą.

Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z artykułem.

Czym są runy i skąd pochodzą. Ogólny zarys. Runy ( Proto-Norse : (runo), Old Norse : RUN) są to litery w zbiorze powiązanych alfabetów zwanych alfabetem runicznym, które były używane do pisania przez ludy germańskie przed przyjęciem alfabetu łacińskiego i dla celów specjalistycznych. Warianty skandynawskie są znane również jako Futhark (pochodzący od pierwszych sześciu liter alfabetu runicznego: F,U,Th,A,R, K; anglosaska wariant jest futhorc lub fuporc (ze względu na dźwięk zmiany dokonane w staroangielskim o nazwy tych sześciu liter). Najwcześniejsze inskrypcje runiczne pochodzą z około 150 r.n.e. Runy stanowiły sakralny system pisma, stosowany przez wszystkie plemiona germańskie północnej Europy, w szczególności na wyspach Brytyjskich, w Skandynawii oraz Islandii. Pismo to było stosowane na nagrobkach, broni, narzędziach czy budynkach jeszcze do XVII w. Ostrokątne kształty znaków runicznych implikują ich przedchrześcijańskie pochodzenie, choć nie wszyscy badacze są co do tego zgodni. Ostrokątne pismo sugeruje, iż znaki nie były opracowane z myślą o pisaniu, lecz wyrzynaniu. Potwierdza to wielość kamieni nagrobnych ze znakami runicznymi, a zaskakująco mała ilość pisanych manuskryptów. Trzy najbardziej znane runiczne alfabety to: Starszy Futhark (około 150-800 r.n.e.), Anglosaski (400-1100 r.n.e.), oraz młodszy Futhark (800-1100 r.n.e.). Są to jedne z bardziej znanych alfabetów runicznych. W oparciu o zachowane źródła historyczne, możemy stwierdzić, iż runy były stosowane już w pierwszej połowie pierwszego tysiąclecia naszej ery. Kamienne zabytki runiczne odnaleźć można w różnych zakątkach Europy. W oparciu o zabytki historyczne możemy również rzec, iż runy jako znaki miały charakter religijno-magiczny. A jako dar od bogów dla ludzi, stosowane były również i w praktykach magicznych. Runy są uważane za boski dar, magiczny alfabet, który pozwala dotrzeć głęboko do podświadomości. Dzięki czemu, zagłębiając się w nie możemy ujrzeć przyszłość. Samo słowo "runa" z języka staroskandynawskiego oznacza "tajemnicę, sekret, magię". W języku staronorweskim runa oznacza "szeptać". Nazwa runa budzi również skojarzenia z podobnymi germańskimi zwrotami: "sekret, czarować, mówić cicho". Taką najprostszą definicją określającą runy można poniekąd zawrzeć w jednym zdaniu "To system znaków o właściwościach magicznych, ochronnych oraz leczniczych".