Boże dary dla znaków Zodiaku - trygon ognia

Zapraszamy do zapoznania się z artykułem "Boże dary dla znaków Zodiaku - trygon ognia"

Wszyscy rodzimy się jako unikalne jednostki - z określonymi cechami i różnicami, dzięki którym stajemy się wyjątkowi. Czasem mamy wrażenie, że nasz sposób myślenia, charakter i droga życiowa została jednak odgórnie wyrysowana. Mamy wpływ na każdą z naszych decyzji, tworzymy swoją przyszłość, lecz w duszy wielokrotnie grają te same melodie. Kiedy przychodzi dzień naszych narodzin - czas na chwilę staje, a gwiazdy pragną opowiedzieć nam legendę, która przyświeca naszemu znakowi Zodiaku. W dniu naszych urodzin pewne cechy charakteru zostają nam przypisane wraz z układem widniejących na niebie gwiazd. Stare legendy mówią o tym, iż Bóg obdarował każdy ze znaków szczególną cechą - niezwykle silną, która towarzyszy nam przez całe życie i pomaga zmagać się z przeciwnościami losu. Każdy ze znaków otrzymał konkretny dar, aby pomagać innym. 12 znaków Zodiaku niesie ze sobą pełną harmonię charakterów. Pierwszymi podaniami były legendy o darach Zeusa. Bóg ma przecież wiele imion. Baran - siła Król Atamas miał dwoje dzieci ze swoją piękną żoną Nefele. Był to syn Fryksos i córeczka o imieniu Helle. Król bardzo kochał swoją żonę, lecz doświadczył wielkiej tragedii - Nefele zmarła. Po jej śmierci Atamas ożenił się z kobietą o imieniu Ino. Macocha niestety nie była dobrą osobą, nie kochała pasierbów. Pragnęła pozbyć się przybranych dzieci i uknuła niecny plan. Namówiła mieszkanki miasta, aby te oblały ziarno wrzącą wodą i wywołały tym samym nieurodzaj ziemi. Kiedy zboże nie wykiełkowało - Atamas wysłał sługi do wyroczni z zapytaniem: "Co może odwrócić gniew Bogów?". Przekupieni przez złą macochę wieszcze powiedzieli, że Bogowie cofną swoje przekleństwo, gdy tylko otrzymają ofiarę z dzieci króla. Atamas był zrozpaczony, lecz nie mógł przeciwstawić się samym Bogom. Postanowił, że dokona ofiary. Dusza zmarłej Nefele ukazała się dzieciom we śnie. Mama nakazała swoim dzieciom szybko uciekać z królestwa. Po przebudzeniu czekał na nich złoty baranek. Pokryty był on złotym runem oraz posiadał wyjątkowe zdolności - latania i przemawiania ludzkim głosem. Dzieci dosiadły baranka i wzleciały wysoko w niebo. Długo leciały, aby uciec od złego losu, który chciała im zgotować macocha. Kiedy zerwała się burza, Helle niestety spadła do morza, lecz Fryksos przeżył tę trudną i długą podróż. Szczęśliwie dotarł na Kolchidę, gdzie mógł spokojnie dożyć późnej starości. Z miłością opiekował się barankiem, który wybawił go od śmierci. Kiedy przyszedł czas, że baranek się zestarzał - poprosił Fryksosa o to, aby go zabił. Ciało niezwykłego stworzenia zostało złożone Zeusowi, natomiast złote runo przekazano królowi Kolchidy, który umiejscowił je na wielkim dębie w gaju Aresa. Osoby urodzone pod znakiem Barana - dla których dedykowana jest ta legenda - są nie zwykle silne i energiczne. Nigdy nie rezygnują z wyznaczonych sobie celów, mierzą wysoko i konsekwentnie realizują swoje marzenia. Są to osoby bardzo honorowe i ambitne, cechuje je wrodzony optymizm i wiara we własne siły. Niczym wytrwały złoty baranek - potrafią znieść wiele trudów w imię wyższego dobra. Barany są urodzonymi przywódcami i świetnie radzą sobie na wysokich stanowiskach. Chętnie wspierają bliskie sercu osoby - dodają im otuchy, służą radą i bronią, kiedy tylko zaistnieje taka potrzeba. Lew - honor Lew nemejski to - według mitologii greckiej - olbrzymi lew, który posiadał niezwykle twardą skórę. Była ona tak gruba, że nie można było jej niczym przebić. Lew ten powstał ze związku kazirodczego. Jego matką była Echidna - pół kobieta-pół wąż, a ojcem - Jej syn Ortos, który był dwugłowym psem gończym. Król Eurysteus zażądał śmierci Lwa nemejskiego. To zadanie stało się pierwszą z prac Herkulesa. Udusił on bestię i za pomocą lwich pazurów, zdjął niemalże niezniszczalną skórę lwa. Zaniósł ją królowi, który był przekonany, że Herkules sobie nie poradzi z tym wyzwaniem. Był niezwykle zaskoczony, że jednak udało się to herosowi, ale nie przyjął skóry. Od tej pory skóra ta była niczym tarcza dla Herkulesa i chroniła go przed wszelkimi uderzeniami. Lew to niezwykle honorowy znak zodiaku. Niezwykle ważne jest dla nich ich dobre imię. Jeżeli ktoś zleci im coś niemożliwego to i tak tego dokonają niczym Herkules, który zabił lwa nemejskiego. Nie ma dla nich rzeczy niemożliwych. Nie chcą, żeby inni mówili o nich źle. Uważają, że w życiu bardzo ważna jest sprawiedliwość. Brzydzą się plotkami i oszczerstwami. Chcą znać prawdę i tylko ona się dla nich liczy. Zawsze dotrzymują słowa. Są niezwykle dumne i godne zaufania. Lwy dzielnie bronią swoich zasad i zdania. Strzelec - skromność Chiron był nieśmiertelnym królem centaurów - niezwykłych stworzeń pół ludzi, pół koni. Król był najmądrzejszym i najbardziej cywilizowanym ze swoich braci. Był znany ze swojej niezwykłej wiedzy i biegłości w sztuce lekarskiej. Pewnego dnia do Chirona przybył Herkules, który miał wykonać swoje jedenaste zadanie. Heros poprosił Chirona, aby otworzył On wino.Król jednak nie chciał tego uczynić, ponieważ obawiał się reakcji innych centaurów. Herkules nie dał jednak za wygraną i powołał się na Dionizosa, który nakazał otworzyć dzban, kiedy nadejdzie Herkules. Chiron nie mógł się sprzeciwić i zrobił tak, jak nakazał Herkules. Niestety, kiedy tylko to uczynił zapach wina przyciągnął pozostałe centaury. Zaczęły się one gromadzić wokół domu. Tak, jak przewidział to Chiron, pozostałym centaurom nie spodobało się częstowanie winem Herkulesa. Rozpoczęła się walka. Podczas niej przez przypadek Chiron został raniony strzałą przez Herkulesa. Nie byłoby w tym nic strasznego, ponieważ Chiron był nieśmiertelny, ale strzała była zatruta. Chiron nie umarł więc, ale strasznie cierpiał. Ból był nie do zniesienia. Chciał umrzeć, ale nie mógł. Przeniósł więc swoją nieśmiertelność na Prometeusza, który pomagał ludziom. Dzięki temu jego cierpienia się skończyły. Po śmierci Chirona Zeus przeniósł go na niebo jako gwiazdozbiór Centaura. Strzelce są niezwykle skromne. Niczym Chiron starają się zdobyć w swoim życiu wielką wiedzę i móc pomagać innym. Strzelce odnajdują szczęście w pozornie małych i nieznacznych rzeczach i zdarzeniach. Cieszą się z tego, co mają. Starają się żyć w zgodzie ze swoim sumieniem. Chętnie pomagają innym. Są delikatni i wrażliwi. Nie dążą do niemożliwego. Ład i harmonia są dla nich powodem do szczęścia. Nie potrzebują zmian i nie szukają nowych wyzwań. Cenią sobie wartość jaką są ludzie. Jakkolwiek by nie wyglądało ich życie, to będą starali się być szczęśliwi. Są to wzorowi strażnicy ogniska domowego. Chiron był królem centaurów i dbał o swoich poddanych - tak samo dla Strzelca rodzina jest na pierwszym miejscu. Każdy ze znaków Zodiaku otrzymał swój dar przewodni. Jest to cecha charakteru, która może dominować w naszym życiu. Każdy z nas otrzymał też konkretny dar, aby móc pomagać innym oraz samemu sobie. Warto jest więc poznać tę wyjątkową cechę, ponieważ możemy ją wtedy rozwijać i pielęgnować. Legendy przypisane do każdego znaku zodiaku obrazują nam jak kiedyś widziano te cechy charakteru. W końcu to właśnie legenda miała na celu wyjaśnić to, co na pierwszy rzut oka jest niezrozumiałe.