Człowiekowi ciągle mało...

Chodzę niespokojnie po pokoju i zadaję sobie te same pytania: ,,czy dobrze robię?", ,,czy postępuję moralnie?", ,,czy to, co robię jest odpowiedzialne?"... I ostatnie pytanie: ,,Kto to oceni i mi odpowie na te pytania...?"

Dostaję całą masę telefonów od ludzi, którzy wchodzą w różne związki i relacje, na lekcji matematyki byłyby to niezwykle skomplikowane figury geometryczne, w życiu nazywa się to ,,zakochaniem". Każdy z nas ma potrzeby różne. W piramidzie Maslowa potrzeby fizjologiczne, w których również znajdują się potrzeby seksualne są... na samym dole! Ale uwaga - jeśli są niezaspokojone, dominują nad wszystkimi innymi potrzebami, wypierają je na dalszy plan i decydują o zachowaniu człowieka! Czy nie należy tego rozumieć w ten sposób, że potrzeba seksu jest jednak jedną z najważniejszych w życiu człowieka...? Mogłoby się wtedy wydawać, że Bóg tak chciał... Ale czy aby na pewno? Każdy robi, to co lubi i wydawałoby się, że ma do tego prawo... Tylko jakie prawo o tym przesądza...? Zdradzam męża, żonę, partnera, partnerkę, ogólnie rzecz ujmując osobę, której deklaruję swoją miłość, ale przecież większość ludzi na świecie tak robi! Umawiam się potajemnie z innymi mężczyznami, kobietami na seks, ale nie zdradzam mojej miłości, bo to TYLKO SEKS! Ruchnę trochę tu, trochę tam, ale to przecież TYLKO SEKS! Rabią tak wszyscy! Ale, czy to, że robi tak większość oznacza od razu, że większość ma rację...? Czy aby na pewno tak jest, że usprawiedliwiając swoje czyny i zachowania tym, że robi tak większość możemy czuć się usprawiedliwieni i bez grzechu, bez skazy...? ,,Boże, pomóż mi! Powiedz, co robię nie tak?! Daj mi jakiś znak, jak robię źle, jak moje zachowanie jest niegodne, nikczemne, obrzydliwe, bo już gubię się i nie wiem, co robić?!" Takie i wiele innych pytań, ludzie zadają sobie czasem głośniej, czasem ciszej, ale zadają, kiedy gubią się w swoim życiu i sądzą, że nie wiedzą, czy robią dobrze, czy nie... Uważają, że jak zwrócą się do Boga, a Bóg nie odpowie przez megafon i natychmiast, to znaczy, że nie robią nic złego, bo przecież pytałem Boga, a On nie odpowiedział! Czasem jest tak, że mijają tygodnie, miesiące, lata, a człowiek dalej sądzi, że nie wie, czy robi dobrze, więc nic nie zmienia w swoim zachowaniu, dalej postępuje tak, jak decyduje ,,urządzenie nawigacyjne" między nogami i cichutko prosi Stwórcę, by dał zrozumiały znak... Problem w tym, że Bóg dał nam dwa skarby - jeden to WOLNA WOLA, co oznacza tyle, że Bóg dał nam wolność i i prawo wyboru między dobrym, a złym, drugim skarbem jest wyryty w naszych sercach DEKALOG, który pomaga nam rozszyfrować, co jest dobre, a co złe... Bez względu na to, jaką religię wyznajemy, jakiemu Stwórcy ufamy, bez względu na to, czy ma na imię Bóg, Jahwe, Allah, Budda, Kosmici, Natura, Stwórca etc., bez względu na to, gdzie jesteśmy i ile mamy lat, każdy człowiek zna ten dekalog, to SUMIENIE... Dzięki niemu wiemy, że zabijanie jest złe - bez względu na to, czy to zwierzę, czy człowiek, czy biały, czy czarny, czy dobry, czy zły, wiemy, że zabijanie jest złe! Wiemy też, że kradzież jest zła i... zdradzanie i oszukiwanie męża, żony również jest złe... ALE człowiekowi ciągle mało! Potrzebuje więcej i więcej, potrzebuje aby Bóg zapukał do naszych drzwi i udowodnił nam, że postępujemy dobrze, bądź źle... I Bóg nas słucha... Czasem objawia się to wypadkiem, czasem drobną tragedią, czasem chorobą, a nawet śmiercią... Wtedy człowiek zadaje kolejne pytania: ,,Boże! Czemu ja?! Czemu mnie to spotkało?! Czym sobie zasłużyłem?! Czemu jesteś taki okrutny!? Jakbyś istniał, to na pewno nie pozwoliłbyś na takie cierpienie!" Zapomnieliśmy, że często latami prosiliśmy Boga, by dał nam znać, by udowodnił nam, że nasze zachowanie jest naganne i złe! Przecież sami o to prosiliśmy!!! Człowiek jest niewdzięczny i ułomny... Bóg zawsze stawia nas tam, gdzie chce abyśmy stali... To, czym my powinniśmy się zająć, to tylko szukaniem odpowiedzi na pytanie: ,,Czemu Bóg mnie tu postawił? Dlaczego w tym czasie, w tym miejscu i dlaczego akurat mnie?" Znalezienie odpowiedzi na te pytania jest niezwykle trudne, bo czasem musimy poruszyć coś, czego nie chcemy ruszyć, zajrzeć tam, gdzie nie chcemy zaglądać, powrócić do lat, do których nie chcemy wracać, pomyśleć o kimś, o kim nie chcemy myśleć i przede wszystkim być krytycznym w stosunku do siebie i nie szukać winnym wokół i nie obarczać swoimi porażkami świata nas otaczającego i ,,okrutnego Boga"! Ale przecież wszystko można podsumować jednym zdaniem: ,,Nie wierzę w Boga", przy czym nasza wiara nie ma za dużo wspólnego z rzeczywistością, to, że w coś nie wierzymy, nie oznacza, że tego nie ma... To, że czegoś nie widzimy, nie oznacza, że nie istnieje... W tym miejscu zawsze przypomina mi się interesujące spotkanie dwóch mistrzów, naukowców - lekarza z astronautą... Obaj niebanalni, dwie wielkie głowy, mistrzowie w swoim fachu, którzy bez reszty poświecili się badaniom - jeden wchechświata, drugi mózgu człowieka... Ten pierwszy mówi do drugiego: ,,Wiesz... Przez całe moje życie badam wszechświat, latam do nieba, odwiedzam gwiazdy, widziałem nie raz Ziemię z setek tysięcy kilometrów nad nią i wiesz co? Nigdy, przenigdy nie widziałem tam Boga... Ten drugi westchnął i mówi: ,,Wiesz... Przez całe moje życie badam człowieka i jego mózg... Zbadałem każdy jego element, rozłożyłem mózg człowieka na części pierwsze, które zbadałem pod mikroskopem, każdą komóreczkę znam na pamięć i wiesz co? Nigdy, przenigdy nie widziałem tam myśli człowieka..." Ale... człowiekowi ciągle mało... Wróżbita Michał Komorowski