Beltane, Noc Walpurgii
Zapraszamy do zapoznania się z artykułem "Beltane, Noc Walpurgii" przygotowanym przez naszego eksperta Tarocista Leszek.
Beltane to czas gdy słodkie pożądanie zaślubia dziką rozkosz. Bogini wiosny i Bóg rosnącego Słońca łączą się w miłości, a cała natura odradza się. Maj to pora kwiatów radości i tańca. Sabat Beltane przypada pomiędzy Wiosenną Równonocą i Letnim Przesileniem. Każdy z nas może samodzielnie wykonać w domu ołtarz Sabatu Beltane. Będziesz do tego potrzebować słup majowy, który ma symbolikę falliczną i jest symbolem płodności. Słupem majowym może być długi kawałek drewna, przystrojony kolorowymi wstążkami i kwiatami. Następnie nasz Ołtarz okadzamy mieszanką kadzideł takich jak bez, róża i żywica olibanowa. Do ozdobienia ołtarza wykorzystujemy również kamienie, takie jak kwarc różowy, szmaragd, szafir, karneol. Na ołtarzu zapalamy główną świecę w kolorze ciemnej zieleni oraz pomocnicze świece białe. Bóstwa, których wizerunki powinny stać na ołtarzu to rzymska Bogini Flora, Boginie Księżyca Artemida i Diana, Faun oraz Bóg lasu, pasterzy i łąk czyli grecki rogaty Bóg -Kozioł. Na stole kładziemy kwiaty, którymi dekorujemy również wnętrze domu. Do strojenia ołtarza wykorzystujemy głóg, pierwiosnek, kaczeńce. Kwiaty zapewniają ochronę magiczną domostwa przez cały rok. Mając tak przygotowany ołtarz możemy wykonywać rytuały miłosne, na oczyszczenie duchowe oraz na spełnienie i obfitość. W trakcie sabatu przygotowujemy również tradycyjne potrawy, do których możemy wykorzystać wszystkie świeże owoce, zielone sałaty, czerwony poncz winny i beltańskie placki wypiekane z mąki owsianej. Ciasto z mąki owsianej wywodzi się z tradycji Szkockiej. Sabat Beltane swoimi korzeniami sięga starożytnego Rzymu. Floralia, bo tak nazywało się wówczas to święto, polegało na witaniu nadchodzącego maja i cieplejszych temperatur. Rozpalano wtedy wyłącznie poprzez pocieranie kamieni rytualne ogniska, tego rodzaju ogień był nazywany ogniem życia i uznawany był za święty. Beltane to początek celtyckiego lata, rozpoczęcie jasnej i ciepłej pory roku. Podobnie jak Samhain zasłona oddzielająca świat duchowy i fizyczny jest najcieńsza, dlatego łatwo porozumieć się z duchami, szczególnie opiekującymi się naturą. W noc Belatane przeskakiwano nago przez rozpalone ogniska. Młodzi ludzie chcieli w ten sposób zapewnić sobie miłość w nadchodzącym lecie, a małżeństwa płodność i wzmocnienie związku. Pomiędzy ogniskami lub po popiele prowadzono bydło, by zapewnić obfitość mleka i zdrowie zwierząt. Ustawiano także słup majowy opleciony kwiatami , wieńcami z liści i kolorowymi wstążkami, będącymi symbolem fallicznym a jednocześnie reprezentującym boginię. Majowy słup oznaczał także drzewo świata uważane przez niektórych za dwa aspekty związku boga z boginią w jego cyklu narodzin śmierci i odrodzenia. Tradycja majowego słupa przetrwała po dziś dzień w krajach anglosaskich i skandynawskich. Podczas Sabatu Beltane wybierano Majową Królową, która w kwiatowej koronie jest podobna do Bogini Flory, a jej biała suknia jest symbolem czystości oraz Majowego Króla, czyli Zielonego Człowieka, symbolizującego urodzaj i rozkwit. Majowy król czasami odziany był w strój z liści. Symboliczne małżeństwo Majowego Króla z Majową Królową było aktem magicznym uznanym za konieczny do zapewnienia ziemi płodności. Beltane jest świętem ogólnie związanym z urodzajem i płodnością, i dlatego było ulubioną porą na dokonywanie ceremonii wiązania rąk, czyli zawierania związków małżeńskich . O tej porze roku kwitnie głóg, nazywany także majowym drzewem, z którego owoców przyrządza się wino na przyszłoroczne Belatane. Podstawowym sposobem obchodzenia tego święta była radość życia, przyjemność i składanie świątecznych ofiar bogini. Powszechnie wierzono również, że poranna rosa w dniu sabatu była natchniona magicznymi mocami. Zbierano rosę do glinianego garnka przed wschodem słońca o poranku 1 maja, po to, aby móc się nią spryskać. Miało to zapewnić zachowanie młodości, upiększenie skóry i zwiększenie atrakcyjności seksualnej. Młode kobiety po prostu tarzały się w porannej rosie, aby zapewnić sobie urodę i zdrowie. U dawnych Germanów noc ta nazywana była Nocą Walpurgii, która była celebrowana pod patronatem Bogini Hel. Noc Walpurgii kojarzona jest z czarownicami, które z Placu Czarownic wyruszały na miotłach i zbierały się na górze Brocken, gdzie rozpalały ogniska, aby obwieścić nadejście wiosny i odstraszyć złe duchy.
